Η συνεργασία των γονέων με τους θεραπευτές του παιδιού θεωρείται απαραίτητη, τόσο για ψυχολογικούς-δυναμικούς λόγους όσο και για πρακτικούς.

Η ενεργητική συμμετοχή και η συνειδητή υποστήριξη της θεραπευτικής διαδικασίας του παιδιού από μέρους των γονέων του ενισχύει, επιταχύνει και ομαλοποιεί την πορεία προς τους ζητούμενους στόχους.

Γι’ αυτό, ένα μέλος της Διεπιστημονικής Ομάδας, με κατάλληλη εκπαίδευση, αναλαμβάνει τη συμβουλευτική των γονέων του παιδιού. Για να είναι σε θέση να λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο θεραπευτικό πλαίσιο και την οικογένεια, διατηρεί, αφενός μεν σταθερή και στενή συνεργασία με τον/τους θεραπευτές, αφετέρου συντονίζει τακτικές συναντήσεις με τους γονείς «ολοκληρώνοντας το κύκλωμα» ροής της πληροφορίας, προς όφελος όλων και κυρίως του παιδιού/εφήβου.

Η Συμβουλευτική εναρμονισμένη στις ανάγκες και συνθήκες της εκάστοτε περίπτωσης, μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο καθοδηγητική, υποστηρικτική ή διευκολυντική. Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν στην πορεία γίνεται αντιληπτό πως, κάποιος από τους δύο ή το ζεύγος των δύο τους, αδυνατεί να λειτουργεί όπως οι ανάγκες του παιδιού ζητούν, γίνεται η πρόταση να αναζητήσουν ριζικότερη βοήθεια, με τη μορφή είτε ατομικής ψυχοθεραπείας, είτε θεραπείας ζεύγους.

Η «Ψυχοεκπαίδευση» είναι η διαδικασία εκείνη κατά την οποία οι συγγενείς ενός παιδιού (ή ακόμα και ενός ενηλίκου) που αντιμετωπίζει σημαντικά ψυχικά, ψυχολογικά, νοητικά και/ή επικοινωνιακά ζητήματα, συνεργαζόμενοι με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας καταφέρνουν να αντιληφθούν τη φύση του προβλήματος του ανθρώπου τους, καθώς και τις επιπτώσεις αυτών στην καθημερινότητά του. Έτσι, είναι σε θέση να καταλαβαίνουν καλύτερα τί ακριβώς συμβαίνει στον άνθρωπό τους σε ποικίλες περιπτώσεις, έχουν ρεαλιστικότερες προσδοκίες και είναι καλύτερα ενημερωμένοι σχετικά με την πρόγνωση και τον χρονικό ορίζοντα της εκάστοτε παρέμβασης.